Reklama
Leczenie liszaja twardzinowego i zanikowego
Liszaj twardzinowy i zanikowy najczęściej umiejscawia się na sromie, stąd nazywa się go także liszajem twardzinowym i zanikowym sromu. Jest to przewlekła choroba. Polega na występowaniu pogrubionej skóry w okolicach sromu. Dodatkowo w zmienionych chorobą okolicach występują białe grudki. Towarzyszy im ból i swędzenie zewnętrznych narządów płciowych.
W wyniku długotrwałej choroby dochodzi do zaniku sromu i pojawia się uczucie suchości. Zmiany mogą być powodowane niedoborami hormonalnymi. Choroba pojawia się w starszym wieku. U mężczyzn zmiany zapalne mogą doprowadzić do stulejki i utrudnienia odpływu moczu (czasem zachodzi konieczność obrzezania).
Chorobę leczy się miejscowo, stosując maści z witaminą A lub hormonami (kortykosteroidy, estrogeny) podawanymi doustnie lub przez skórę (plastry). Jeśli te zabiegi nie pomagają, stosuje się terapię na bazie leków takrolimus i pimekrolimus. Można też stosować krioterapię oraz lasery medyczne.
Reklama
Leczenie liszaja płaskiego
Liszaj płaski często występuje na skórze, paznokciach, a także błonach śluzowych. Jego ulubione okolice, to: nadgarstki, dłonie, przedramiona, pępek, okolica krzyżowo-lędźwiowa, okolice narządów płciowych. Liszaj płaski powoduje występowanie czerwonych grudek, którym może towarzyszyć swędzenie. Ich średnica ma ok. 1-3 mm średnicy. Przybierają różne kształty. Mają błyszczącą powierzchnię.
Chorobę leczy się objawowo. Podaje się hormony produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy - kortykosterydy, np. prednizon, metotreksat. Jeśli objawy przyjmują formę pęcherzy, wówczas leczy się je sulfonami (chemiczne związki siarkoorganiczne, jak np. dapson) w połączeniu ze sterydami. W terapii miejscowej stosuje się maści z glikokortykosteroidami i retinoidy w postaci umożliwiającej pędzlowanie jamy ustnej.
Reklama
Leczenie liszajca zakaźnego
Liszajec zakaźny jest chorobą zakaźną skóry. Najczęściej występuje u dzieci w przedziale wiekowym 2-6 lat. Jest wywoływany przez bakterie staphylococcus aureus i streptococcus pyogenes. Objawem jest wysypka skóry z licznymi pęcherzami ropnymi, które po pęknięciu przechodzą w strupy. Czasem wysypce towarzyszy gorączka, a po ranach pozostają blizny. Może dochodzić do zakażeń. W większości przypadków liszajce są łagodne i w miarę łatwe do wyleczenia.
Chorobę leczy się objawowo. Strupy liszjców usuwa się szorstką gazą, a skórę pod nimi masuje się maścią z antybiotykiem, co najmniej trzy razy dziennie. Jeśli w ciągu 3 dni od wystąpienia objawów choroba nie przechodzi, należy zmienić antybiotyk. To powinno pomóc.
